Διαβάστε το άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα της Καβάλας «Χρονόμετρο» το Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2005 στην στήλη «Με την ματιά ενός φοιτητή». 
Τελευταία ημέρα του χρόνου η σημερινή, γεμάτη χαρά, αγάπη και καρτερική προσμονή για τον ερχομό του νέου έτους που μπαίνει σε λίγες ώρες. Ημέρες σαν και την σημερινή μένουν βαθιά χαραγμένες στην μνήμη μας και φυλάσσονται καλά οι εικόνες, οι στιγμές και τα συναισθήματα κυρίως του μεταιχμίου της παλιάς και της νέας χρονιάς.



Σ’ αυτό ακριβώς το χρονικό σημείο τα συναισθήματα χαράς και αισιοδοξίας του καινούριου χρόνου έρχονται να καλύψουν τα συναισθήματα της αναμονής του παλιού χρόνου. Έρχονται σαν ένα μαγικό, αόρατο σφουγγάρι να σβήσουν όλες τις αγωνίες, τους μόχθους, τους κόπους και τον διαρκή αγώνα για επιτυχία σε κάθε επίπεδο (επαγγελματικό-οικονομικό, συναισθηματικό, οικογενειακό) και να μας δώσουν κουράγιο, δύναμη και θάρρος για να προχωρήσουμε στην επόμενη χρονιά. Παράλληλα, διαθέτουμε και την πείρα που μας δημιουργήθηκε μέσα από διάφορες εμπειρίες καθ’ όλη την διάρκεια του παλιού χρόνου η οποία μας αναδεικνύει σε άτομα και χαρακτήρες πιο σοφούς, πιο ορθούς, πιο άξιους.

Έχοντας ως γνώμονα και ως σημείο αναφοράς αυτήν την αποκτηθείσα πείρα οφείλουμε να προχωρούμε στο νέο έτος με αμείωτη την ένταση της προσπάθειάς μας για την οδήγηση στην ευδαιμονία, όχι στην υλική αλλά στην πνευματική. Άλλωστε τι νόημα έχει ένας άνθρωπος με ωραίο περιτύλιγμα (έστω και το ωραιότερο) που στερείται ουσίας ; Το περιτύλιγμα, δηλαδή τα υλικά αγαθά, τα άψυχα αντικείμενα, η υλική ευδαιμονία είναι προσωρινό, εφήμερο που διέπεται από την αλλοίωση του χρόνου σε αντίθεση με την ουσία που διέπεται από τους κανόνες της αιωνιότητας και καθορίζει τους αγαθούς ανθρώπους.

Πέραν όμως των άλλων, η σημερινή ημέρα είναι και μια ημέρα ανασκόπησης, κατά την διάρκεια της οποίας θα ήταν ιδιαίτερα εποικοδομητικό πρώτα για εμάς τους ίδιους και έπειτα για το κοινωνικό σύνολο, μέλη του οποίου (ευτυχώς ή δυστυχώς) αποτελεί ο κάθε ένας από εμάς, να εξετάσουμε συνοπτικά όλες τις πράξεις μας, την συμπεριφορά μας, τις στιγμές που ζήσαμε και τις εικόνες που συλλέξαμε με τις αισθήσεις μας και όλα αυτά να τα αξιολογήσουμε, ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα (ή πιο ορθά να γνωρίσουμε πτυχές της προσωπικότητάς μας που αγνοούσαμε ) τον εσωτερικό μας κόσμο, να μάθουμε τι μας ενοχλεί, τι μας πειράζει, να δούμε αν συμπεριφερθήκαμε λανθασμένα σε κάποιο γεγονός και πως αισθανθήκαμε μετά, αν στενοχωρήσαμε με τη συμπεριφορά μας κάποιον συνάνθρωπό μας, αν και πόσους στόχους που θέσαμε στο ξεκίνημα της παλιάς χρονιάς πετύχαμε… Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο η καινούρια χρονιά θα είναι για μας μια πρόκληση που θα μας δίνει κάθε μέρα το κίνητρο για τον αγώνα της ζωής. Εξάλλου ζωή χωρίς αγώνα δεν νοείται, είναι κάτι άλλο χωρίς ουσία και νόημα, που πλήττει κανείς μέσα σ’ αυτό. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους που να ανταποκρίνονται στις δυνατότητές μας και θα χτίσουμε μια ορθή προσωπικότητα που να αποτελεί πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Επομένως, διπλό το όφελος από την ανασκόπηση που θα κάνουμε την τελευταία ημέρα κάθε χρόνου που φεύγει.

Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους ανθρώπους και κυρίως σ’ αυτούς που περνάνε μόνοι τους αυτές τις γιορτινές ημέρες (πόσο μάλλον μια ημέρα όπως την σημερινή) η καινούρια χρονιά να αποτελέσει μια ασταμάτητη πρόκληση, γεμάτη συγκινήσεις και επιτυχίες που θα κρατά αμείωτη την ένταση για την συνέχιση του αγώνα της ζωής. Και να θυμάστε πως με την παραμικρή αποτυχία δεν τα παρατάμε, αντιθέτως συνεχίσουμε με μεγαλύτερη θέρμη και δύναμη.